Παρουσία του Δ.Σ και πολλών μελών και φίλων της Αερολέσχης,  εγινε η κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας για το 2013 στο εντευκτήριο της Αερολέσχης Αγρινίου. Ο καλός καιρός βοήθησε και έγιναν πτήσεις αεροσκαφών και αερομοντέλων.

{gallery}protoxr-pita-2013{/gallery}

Παρουσία του Δ.Σ και πολλών μελών και φίλων της Αερολέσχης, του Αντιδημάρχου Κου Στάθη Τσούκαλου και εκπροσώπων της Αστυνομίας και Πυροσβεστικής, εγινε η κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας για το 2012 στο εντευκτήριο της Αερολέσχης Αγρινίου. 

{gallery}protoxr-pita-2012{/gallery}

Κατά τις αρχαιρεσίες που έγιναν την 10η Μαρτίιυ 2015, στην 42η ετήσια Γενική Συνέλευση, εκλέχθηκε νέο Διοικητικό Συμβούλιο, με διετή θητεία, που συγκροτήθηκε σε σώμα την 6η Μαρτίου 2013 και αποτελείται από τούς κάτωθι:

Διοικητικό Συμβούλιο (2015-2017)

Εξελεγκτική Επιτροπή

Επιπλέον δύο μέλη της Αερολέσχης Αγρινίου συμμετέχουν στα κεντρικά όργανα της Ελληνικής Aεραθλητικής Ομοσπονδίας (ΕΛ.Α.Ο.). Ο Γιάννης Τσουγκράνης έχει εκλεγεί στο Δ.Σ. και μαζί με την Ελένη Πελέκη στην Επιτροπή Αλαξιπτώτου πλαγιάς.

“ Όπου τολμούν οι Αετοί ”

Τη χρονιά που μας άφησε, η φήμη της πιο «αγωνιστικής» πτητικής ζώνης με αλεξίπτωτο πλαγιάς στην Ελλάδα, ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας και μπήκε επάξια στο χάρτη με τα πιο χαρισματικά μέρη για αγώνες στο αλεξίπτωτο πλαγιάς.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή……………………..

Κάποτε στα μέρη μας τα καθιερωμένα «αθλήματα» ήταν το καφεδάκι «ένα βαρύ γλυκό παρακαλώ…», το ουζάκι «έχουμε χρυσανθακόπουλο;…» και το τσιγαράκι (τσιμπέλι στριφτό σε ρόζ χαρτάκι). Σήμερα, έχουν αλλάξει πολλά. Το καφεδάκι έγινε “espresso”, το ουζάκι έγινε “Johnny Black” και το τσιμπέλι έγινε «Old Holborn” .

Κάπου εκεί ανάμεσα στην «εξέλιξη», κάποιοι τολμηροί πρωτοπόροι γεμάτοι ανησυχίες και τάσεις εξόδου από τα παγιωμένα στερεότυπα, ανακάλυψαν το μέσο για την απόλυτη έξοδο στην ελευθερία. Μια απίστευτα απλή κατασκευή, προϊόν αεροδυναμικού σχεδιασμού, αλλά με φθηνά υλικά, το ονόμασαν αλεξίπτωτο και μέσα από αυτό έδωσαν σάρκα και οστά σε ένα πανάρχαιο όνειρο του ανθρώπου . Να πετάξει…..

Χρειάστηκαν είκοσι στροφές του μικρού μας γαλάζιου πλανήτη, γύρω από το πυρακτωμένο άστρο της γαλαξιακής μας γειτονιάς, που δεσποτικά μας έχει εγκλωβίσει στο βαρυτικό του πεδίο, ώστε οι απλές εναέριες βόλτες των λίγων λεπτών της ώρας (στη Παλαιοκαρυά και στον Αι Λιά) να μετατραπούν σε απίθανα γρήγορες και εντυπωσιακά μεγάλες πτητικές διαδρομές (στα όρη Βάλτου).

Έτσι λοιπόν, χρόνο με το χρόνο ο σάκος της εμπειρίας μας συνεχώς γέμιζε και από τις απλές βόλτες περάσαμε στην εναέρια διάσχιση ορεινών όγκων (cross country) αλλά και κάποιοι από εμάς στους αγώνες - πρώτα τους Ελληνικούς – αλλά και στους διεθνείς, είτε ατομικά (παγκόσμιο κύπελλο) είτε ως μέλη της εθνικής ομάδας (Πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα).

Μέσα στη πορεία αυτή και μετά από αρκετές εγχώριες διοργανώσεις αγώνων, αρχίσαμε να πιστεύουμε στη δυνατότητα διοργάνωσης ενός παγκοσμίου αγώνα στη περιοχή μας. Η δοκιμασμένη και πολύ αγαπημένη όλων των Ελλήνων πιλότων περιοχή των βουνών Βάλτου, μας διέγειρε ώστε να τολμήσουμε το μεγάλο εγχείρημα. Οι τοπικές αρχές και οι δραστήριοι μπροστάρηδες του δήμου Ινάχου συμφώνησαν και συν το χρόνο το μεγάλο όνειρο πήρε σάρκα και οστά τον Αύγουστο του 2010.

Προ-παγκόσμιο κύπελλο αλεξιπτώτου πλαγιάς 24 έως 28 Αυγούστου 2010

Από την αρχή της νέας χρονιάς ο βασικός σκελετός της διοργάνωσης είχε στηθεί και μια πολύ όμορφη και πληθωρική ιστοσελίδα ανέβηκε στο διαδίκτυο (www.empesosxc.net), όπου οι ενδιαφερόμενοι πιλότοι από όλο τον κόσμο θα μπορούσαν να πάρουν τις απαραίτητες αλλά και πολλές άλλες πληροφορίες για τη περιοχή αλλά και τον αγώνα, όπως επίσης και τη δυνατότητα να εγγραφούν σε αυτόν. Ο γράφων για πρώτη φορά στα χρονικά θα έβλεπε τον αγώνα από το έδαφος αφού για τις ανάγκες της καλύτερης δυνατής διεξαγωγής σε όλα τα επίπεδα της διοργάνωσης, θα εκτελούσε χρέη διευθυντού.

Πολύ σύντομα οι εγγραφές ξεπέρασαν τις 120 όπου και είχαμε θέσει ως ανώτατο όριο αθλητών. Τελικά εμφανίσθηκαν 70 από αυτούς (τόσους περίπου είχαμε υπολογίσει), ανάμεσά τους και ο πρόεδρος της PWCA (της παγκόσμιας διοργανώτριας αρχής) όπου θα εκτελούσε χρέη παρατηρητή στον αγώνα και από την έκθεση του οποίου θα κρίνονταν και το μέλλον της περιοχής σε επόμενους παγκόσμιους αγώνες. Έτσι μετά από μια καινοτόμο παρουσίαση και τελετή έναρξης στο νέο Χαλκιόπουλο (δημαρχείο), χαλαρώσαμε με ένα όμορφο Ελληνικό γλέντι που το τίμησαν όλοι και ιδιαίτερα οι αλλοδαποί συναθλητές μας και ……συναθλήτριες από την ανατολική Ευρώπη!!!

Ο αγώνας

Η πρόβλεψη του καιρού ήταν ιδανική για την περιοχή με ελαφρούς ανατολικούς ανέμους και αίθριο καιρό. Η Αυγουστιάτικη ηλιοφάνεια δημιουργούσε θερμική αύρα στις δυτικές πλαγιές κι έτσι στις κορυφογραμμές σχηματίζονταν σύγκλιση ανέμων, που στους ανεμοπορικούς κύκλους είναι η ιδανική περίπτωση για γρήγορες πορείες με πολύ καλό ύψος κοντά στη βάση νεφών. Έτσι τα χαμόγελα τόσο στη προπόνηση την πρώτη μέρα αλλά και στην εκκίνηση της πρώτης αγωνιστικής ήταν σχηματισμένα σε όλους τους αθλητές. Με «γρήγορη» άνοδο στα εξαίρετα ανοδικά που χρόνια μας αποζημιώνουν στη περιοχή, σχεδόν όλοι τους βρίσκονταν κάτω από τα σύννεφα που περήφανα υψώνονταν από τα 2.500 μέτρα και πάνω και με αγωνία περίμεναν την προκαθορισμένη ώρα της εναέριας εκκίνησης.

Η νότια πλευρά της κεντρικής κοιλάδας

Η πρώτη αγωνιστική ξεκίνησε και δεκάδες θεαματικές πτέρυγες με βία επιτάχυναν και προσπερνούσαν η μια την άλλη στη πορεία τους για το πρώτο σημείο στροφής περίπου 20 χιλιόμετρα βόρεια της απογείωσης. Λίγα λεπτά μετά, ο ασύρματος πήρε φωτιά : «πιλότος χτύπησε άσχημα σε βραχώδη περιοχή στο όρος Μιτσέλι» , ….. “Emergency helicopter needed” ….”please hurry up” … « κάποιοι επιχειρούν να προσγειωθούν για πρώτες βοήθειες» ……… Είναι τότε που τα χαμόγελα –και ο χρόνος – πάγωσαν!!!

Μια Μαραθώνια διαδικασία και επικοινωνία μεταξύ του διευθυντή αγώνα, του κέντρου συντονισμού διάσωσης, του πύργου ελέγχου του Ακτίου, της ΕΜΑΚ και των επίγειων δυνάμεων της περιοχής είχε ως αποτέλεσμα την αεροδιακομηδή με ελικόπτερο του αθλητή στο νοσοκομείο του Ρίο, όπου υποβλήθηκε σε άμεση - επιτυχημένη - επέμβαση και διέφυγε τον κίνδυνο.

Την επόμενη μέρα στην απογείωση, τα καλά νέα για την εξέλιξη της υγείας του ασθενούς, αναπτέρωσαν το ηθικό των συναθλητών του αλλά και μια έξυπνη κίνηση να βάλουμε μια όμορφη και μεγάλη διαδρομή για πτήση και προσγείωση δίπλα στη πισίνα στους Αμοριανούς, με κρύα μπύρα και δροσερές βουτιές κάτω από τον Αυγουστιάτικο ήλιο, λειτούργησε καταλυτικά στην επαναφορά του εύθυμου κλίματος στα πηγαδάκια των αθλητών.

Εκστασιασμένοι πιλότοι συζητούσαν για τις μοναδικές στιγμές όπου ατένιζαν από τα 3.200 μέτρα τα κοσμοπολίτικα Ιόνια νησιά στα δυτικά, τα περήφανα Άγραφα στα ανατολικά, τα τραγουδισμένα Τζουμέρκα στα βόρεια και το πολύκορφο Παναιτωλικό στα νότια των βουνών του Βάλτου. Με απίθανες εναέριες «κούρσες» και πόδια κολλημένα στην επιτάχυνση, διέλυσαν τα ρεκόρ μέσης ωριαίας ταχύτητας, αριθμού πιλότων στο τερματισμό αλλά και πολλά ατομικά ρεκόρ σχηματίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις για τις δυνατότητες ανεμοπορίας στη περιοχή.

Επικές συνθήκες πάνω απο το χωριό Εμπεσσός

Η γρήγορη περισυλλογή, το σύστημα επικοινωνίας, ο συντονισμός και η οργάνωση των επιμέρους συντελεστών ενός επιτυχημένου αγώνα ήταν ακόμα ένα σημείο υπεροχής και όσοι ασχολήθηκαν (αν και μερικοί τα «παίξανε») αποζημιώθηκαν από τα θερμά λόγια των Ελλήνων αλλά κυρίως των πολλών (πάνω από 40!!!) ξένων αθλητών που εξεπλάγησαν από τη φύση, την ομορφιά, την απλότητα, την ανθρωπιά, το φαγητό και τη διασκέδαση σε αυτή τη «ξεχασμένη γωνιά» της χώρας .

Όλες οι επόμενες αγωνιστικές ημέρες κύλισαν με πολύ καλό καιρό και χωρίς κανένα πτητικό πρόβλημα. Οι περισσότεροι αθλητές ολοκλήρωναν τη διαδρομή κάθε ημέρα εκμεταλλευόμενοι τα πολύ καλά ανοδικά ρεύματα που βρίθουν σκανδαλωδώς στα βουνά του τόπου τούτου κι έτσι η μάχη με το χρονόμετρο ήταν η πιο μεγάλη τους ανησυχία, ώστε να κερδίσουν την εμπειρία, τις εντυπώσεις και να αναρριχηθούν όσο περισσότερο στη βαθμολογική κατάταξη.

Όλοι μιλούσαν για τις αλλεπάλληλες κορφές του ορεινού όγκου του Βάλτου, που δημιουργούν μια πολύ εντυπωσιακή αλυσίδα που εκτείνεται βορειότερα από το Αγρίνιο και καταλήγει λίγο πριν τα Τζουμέρκα. Ασήμι, Καλάνα, Μιτσέλι, Χιονάκι, Αλίντα, Πυραμίδα, Αετοί και αρκετές δευτερεύουσες κορυφές πάνω στην ίδια διαδρομή ξετυλίγονται κάτω ή και δίπλα σου γεμίζοντας σε, με χαρά, ικανοποίηση, εμπειρία και εντέλει ψυχική ηρεμία που τόσο μας λείπει στις μέρες μας. Σε συνδυασμό με την δυτικότερη –και πιο χαμηλή- οροσειρά του Μακρυνόρους δημιουργούν την πιο εκτενή, στενή και πανέμορφη κοιλάδα στον Ελλαδικό χώρο με πάνω από 60 χιλιόμετρα μήκος.

Τα βράδια κύλισαν με ντόπιο κρασί ,τσίπουρο, εκλεκτούς μεζέδες, σπιτικές νοστιμιές και πολλές άλλες λιχουδιές της περιοχής, πάντα με τη συνοδεία ποιοτικής Ελληνικής μουσικής , άλλοτε ζωντανής και άλλοτε αναπαραγωγής στο πολύ όμορφο εξωτερικό χώρο εκδηλώσεων που διαμορφώσαμε στον Εμπεσό ακριβώς γι αυτό το σκοπό. Οι φίλοι μας πιλότοι από το εξωτερικό τίμησαν με το παραπάνω αυτές τις βραδιές και ιδιαίτερα τη πολύ «διαφορετική» μουσική και τις μελωδίες που χάιδεψαν τα αυτιά τους (έχοντας βαρεθεί το «φθηνό» μπουζούκι και το σύγχρονο….. Ελληνικό; «σκυλο-πόπ» που καθημερινά βασανίζουν την ακουστική αισθητική τους όταν ταξιδεύουν τη χώρα που γέννησε τη μουσική και την καλαισθησία).

Με αυτά και μ’ αυτά πέρασαν οι πτητικές μέρες και οι μουσικές νύχτες, μέχρι που ξημέρωσε η τελευταία μέρα των αγώνων και ξεκίνησε η τελευταία πρωινή ενημέρωση στην απογείωση για τον τελικό αγώνα που θα έκρινε και τους νικητές σε όλες τις κατηγορίες μιας και όλα ήταν ανοιχτά για το ποιοι θα πατούσαν στο βάθρο των νικητών. Ο καιρός για μια ακόμα φορά ήταν με το μέρος μας και απογειώθηκαν όλοι με αποφασιστικότητα αλλά και εξοικείωση με το μέρος πια, για την τέταρτη αγωνιστική. Λίγες ώρες μετά οι αθόρυβοι γητευτές των ανέμων προσγειώνονταν με μεγαλοπρέπεια, χαρά και με χαμόγελα ικανοποίησης. Χαλαρωμένοι πια απολάμβαναν τα θερμά χειροκροτήματα των θεατών και τη δροσερή τους μπύρα στο μοντέρνο κιόσκι της προσγείωσης που κατασκευάστηκε με ίδια έξοδα από την εταιρία «Τέρνα» που έχει αναλάβει την δημιουργία βασικών έργων υποδομής στη περιοχή. Τους είμαστε πάντα ευγνώμονες όπως φυσικά και στους κατοίκους του τόπου τούτου για την απλόχερη φιλοξενία τους εδώ και δεκαεπτά χρόνια τώρα.

Το ίδιο βράδυ λοιπόν ανάμεσα στις απαραίτητες ομιλίες, με σημαιοστολισμούς, μουσικές, εδέσματα και άφθονα ποτά, οι τρείς εκπρόσωποι του «ασθενούς» φίλου στο βάθρο ήταν όλες εκ Ρωσίας αφήνοντας κατάπληκτους τους παραβρισκόμενους με τις λαμπερές τους τουαλέτες αλλά και τις χορευτικές τους επιδόσεις στο γλέντι που ακολούθησε. Στη γενική κατάταξη είχαμε Ελληνική την τρίτη θέση στο βάθρο. Την πρώτη και τη δεύτερη επάξια κατέκτησαν δύο Ιταλοί, ένας εκ των οποίων έχει ζήσει αρκετά χρόνια και στην Ελλάδα.

Σαμπάνια για τους νικητές

Το βάθρο των γυναικών και ο διευθυντής αγώνα

Στο κλείσιμο της αυλαίας, την κούραση, το άγχος και την έγνοια, να πάνε όλα όπως έπρεπε κατά τη διάρκεια του αγώνα, διαδέχτηκε η απόλαυση της επιτυχίας, οι θερμές χειραψίες και τα κολακευτικά λόγια και σχόλια για την ικανότητα των συντελεστών και φυσικά για τις ανεμοπορικές –και όχι μόνο- δυνατότητες της περιοχής. Ο πρόεδρος της οργάνωσης παγκοσμίου κυπέλλου που ήταν όπως σας είπα παρατηρητής αλλά και ιπτάμενος στον αγώνα, αναχώρησε με τις καλύτερες εντυπώσεις, λέγοντάς μας, ότι η έκθεση του θα είναι σίγουρα θετική προς το συμβούλιο στο τέλος της χρονιάς και ότι θα χαρεί να ξαναέρθει στον πανέμορφο Βάλτο.

Το εγχείρημα είχε επιτευχθεί και μια παρθένα περιοχή εντυπωσιακής ομορφιάς και αληθινών αξιών κατάφερε να ξεπεράσει για λίγο τα σύνορα της χώρας μας και να αφήσει το στίγμα της στις αναμνήσεις των επισκεπτών που την έζησαν και τη γεύτηκαν έστω και για λίγο, πνιγμένοι μέσα στην αγκαλιά της μητέρας μας (φύση) στην οποία θα έπρεπε ακόμα τώρα, αλλά και πάντα, να ξαποσταίνουμε και να πορευόμαστε με την αρμονία της, μακριά από κάθε λογής αποτυχημένα πολιτικά και οικονομικά συστήματα που το μόνο που καταφέρνουν είναι να αναδεικνύουν συνεχώς το μέγεθος της βλακείας και της υπέρμετρης αλαζονείας των πιο πολλών από αυτούς, που δουλοπρεπώς τα «υπηρετούν».

Μην σταματήσετε ποτέ να ανεβαίνετε……….

Ιωακείμ Σκόνδρας

Προπονητής αλεξιπτώτου πλαγιάς, αρχηγός εθνικής ομάδας

Εφορος αλεξιπτώτων πλαγιάς Αερολέσχης Αγρινίου